Prawo i obowiązek wychowywania dzieci należy przede wszystkim do tych, którzy powołali je do życia – do rodziców. Wychowywanie dzieci jest tak ściśle związane z rodzicielstwem, że Kościół katolicki zawsze był przekonany, iż wchodzi ono w zakres głównego celu małżeństwa. Rodzice mogą – i zazwyczaj to robią – zlecić zawodowym nauczycielom zadanie wykształcenia swych chłopców i dziewcząt w różnych gałęziach wiedzy, które składają się na program nauczania szkół i uczelni wyższych. Rodzice katoliccy mogą nawet przekazać nauczycielom w szkołach parafialnych część szkolenia duchowego swoich dzieci. Nie mogą jednak całkowicie powierzyć innym moralnej i religijnej formacji swych synów i córek.
Wszechmogący Bóg, obdarzając małżonków zaszczytem powoływania na świat dzieci, przykazał im, by aktywnie i sumiennie pomagali dzieciom poznawać Go, kochać i Jemu w tym życiu służyć po to, by mogły cieszyć się z Nim wiecznym szczęściem w życiu pozagrobowym.
Jedną z najważniejszych części tego rodzicielskiego obowiązku rozwijania duchowego dobra dzieci jest wychowanie seksualne. Niestety dla wielu rodziców nie znaczy to nic więcej, jak tylko przekazywanie biologicznej wiedzy o procesie rozmnażania i o sposobach zapobiegania chorobom. Dla katolików wychowanie seksualne jest czymś o wiele więcej. Jest przede wszystkim zaprawianiem młodych dziewcząt i chłopców do czystości i niewinności oraz, ostatecznie, przygotowywaniem do wejścia w małżeństwo – jeżeli tylko Bóg powoła ich do tego stanu – ze szlachetnym i świętym celem.
Jednakże – jak poświadczy większość rodziców – wypełnienie tego zadania nie jest bynajmniej łatwe. Do podejmowania się tego obowiązku zniechęcają rodziców zażenowanie, które może towarzyszyć szczerym rozmowom o tak delikatnych i osobistych sprawach, trudności z doborem odpowiednich terminów oraz obawa, że dziecko może zadawać pytania, na które trudno im będzie odpowiedzieć. Nie da się jednak zaprzeczyć, że w obecnych czasach rażącej nieskromności i rozwiązłości seksualnej, należyte wychowanie seksualne dorastających dzieci jest absolutnie konieczne, jeżeli mają one zachować czystość.
Niniejsza książka ma pomóc rodzicom w wypełnieniu obowiązku wychowania swych synów i córek. Ks. Sattler porusza temat w sposób jasny i gruntowny. Co rodzice powinni powiedzieć swoim dzieciom, kiedy i jak powinni to powiedzieć, jakich psychologicznych i moralnych niebezpieczeństw powinni unikać udzielając pouczeń o sprawach seksu, jakich pytań powinni się spodziewać – te i wiele innych związanych z tematem problemów omówione zostały szczegółowo, a ich rozwiązania przedstawione w sposób prosty i praktyczny.
Przedstawiając konkretne metody i wyrażenia, jakich powinno się używać w przekazywaniu informacji o sprawach seksu, ks. Sattler unika dwóch skrajności, które bardzo łatwo mogłyby zniweczyć całą naukę: z jednej strony, niejasne i niezadowalające wytłumaczenia, które mogą rozbudzić nadmierną ciekawość, z drugiej zaś, żywe i pobudzające opisy, które dla młodych słuchaczy stanowić mogą bezpośrednią okazję do grzechu. Rodzice stosujący się do porad przedstawionych w tej książce potrafić będą nie tylko przekazać dziecku całą wiedzę, której ono w danym czasie potrzebuje, ale – co więcej – będą umieli zrobić to w sposób spokojny i naturalny, nie narażając dziecka na emocjonalny szok. Tym samym napełnią umysły swych dzieci duchem szacunku i czci dla zdolności płciowych, dzięki którym istoty ludzkie mogą współpracować z Bogiem w zwiększaniu liczby mieszkańców królestwa niebieskiego.
Ks. Sattler opiera swe nauki na zasadach nauczania młodzieży o sprawach płci ustalonych przez Kościół katolicki, w szczególności zaś na naukach dwóch papieży, Piusa XI i Piusa XII. Podkreśla bardzo istotną różnicę pomiędzy niewinnością (która jest absolutnie pożądana) a nieświadomością (która w tym bezbożnym świecie może stanowić poważne zagrożenie dla niewinności młodzieży). Ponadto nieustannie stosuje przyjęte zasady teologii katolickiej do wielu konkretnych przypadków, co jest bardzo praktyczną stroną tej książki.
Na końcu każdego rozdziału znaleźć można pytania i problemy do dyskusji, które stanowią niezwykle cenny przyczynek pedagogiczny. Analiza tych problemów pomoże rodzicom lepiej zrozumieć i przyswoić treść poszczególnych rozdziałów. Korzyści będą o wiele większe, jeżeli rodzice szczerze i otwarcie przedyskutują te problemy w grupie, razem z innymi rodzicami. Należy również zauważyć, że książka ta pomoże także nauczycielom odkryć i wypełnić rolę zastępców i pomocników w tym z zasady rodzicielskim obowiązku, jakim jest wychowanie do czystości.
Choć w dużej mierze materiał tej książki mógłby być z pożytkiem wykorzystywany przez osoby dowolnego wyznania, została ona napisana z myślą o rodzicach katolickich. Kościół katolicki w pełni zdaje sobie sprawę, że wiara i lojalność jego członków są najpewniejsze wtedy, gdy wykazują się inteligentnym i logicznym zrozumieniem nauk Kościoła. Z tego też powodu Bractwo Doktryny Chrześcijańskiej uznaje tę książkę, jako wybitny wkład w przyczynianie się do lepszego zrozumienia nauki katolickiej i pobudzanie zarówno rodziców jak i dzieci do żarliwego praktykowania wspaniałej cnoty czystości, do której Syn Boży dołączył tę wspaniałą obietnicę: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą”.
Ks. Francis J. Connell CSsR,
profesor teologii moralnej Amerykańskiego Uniwersytetu Katolickiego
Powyższy tekst jest wprowadzeniem do książki ks. Henry’ego V. Sattlera CSsR Rodzice, dzieci i „te sprawy”.