WYPRAWA PO ŻONĘ, CZ. 5

LITERATURA. Z którego czytelnik dowiaduje się, jakie myśli mogą przychodzić kawalerowi w lesie, którego nie zna, gdy jedzie szukać żony, i kogo człowiek, wystawiony na takie hazardy (1), może spotkać na rozstajnych drogach. >>>

TRZY MAŁE MIKOŁAJE. WESOŁA ZABAWA

DZIECIARNIA. Pit, Pat i Pet zostali sami w domu. Pat jest dziewczynką z rozczochranymi włosami koloru blond, Pit i Pet to dwaj chłopcy, jej bracia, którzy tak są do siebie podobni, iż z trudem można ich rozpoznać. A to dlatego, że są bliźniakami. >>>

WAMPIR, CZ. 4

LITERATURA. Przysunęli się bliżej aż do wysokiej przenośnej mównicy, na której pod parasolem stał wysoki, czerwony i opasły człowiek i przerzucając ustawicznie rozpięty parasol z ręki do ręki, krzyczał ochrypłym, a wielce namaszczonym głosem coś w rodzaju kazania, gęsto przeplecionego porównaniami biblijnymi i cytatami... >>>

ŚWIĘTY PATRON ANGLII

DZIECIARNIA. Zabawna sprawa z tymi imionami. Jeśli się zastanowić, dlaczego w pewnych okresach nadaje się dzieciom określone imiona, często okazuje się, że dzieje się tak z powodu jakiegoś bohatera, rzeczywistego albo książkowego, albo z powodu króla czy królowej, o których pamięć przetrwała wieki. >>>

WAMPIR, CZ. 3

LITERATURA. Schodził po schodach wolno, automatycznie, prawie nie wiedząc o tym, dopiero na pierwszym piętrze przystanął, uważnie się rozejrzał i jakby po raz trzeci się przebudził... Przypomniał sobie naraz, że był na seansie, i że grał... >>>

ZAŁOŻYCIEL SZPITALI

DZIECIARNIA. Człowiek, którego imię przez trzysta lat wiązano we Francji ze szpitalami i domami opieki, urodził się w 1581 roku, w małej wiosce Pouy, niedaleko Pirenejów. Miał trzech braci i dwie siostry, a gdy dzieci odpowiednio podrosły, zaczęły pracować w rodzinnym gospodarstwie. >>>

WAMPIR, CZ. 2

LITERATURA. Zenon siadł przed fisharmonią, stojącą w głębokiej niszy na prawo, wprost okien, i zaczął cicho grać.
Światła wtedy raptem pogasły, przez chwilę jeszcze żarzyły się w żyrandolu rozpalone węgle, potem, gdy sczerniały, tylko kryształowa kula błyskała zielonawym, rozdrganym światełkiem. >>>

SŁUGA UBOGICH

DZIECIARNIA. San Juan de Dios – święty Jan Boży – pod takim imieniem w całym chrześcijaństwie miało stać się znane pewne niemowlę, urodzone w Portugalii w 1495 roku. Jego rodzice mieszkali w małym miasteczku i byli tacy biedni, że nie stać ich było na wysłanie go do szkoły. >>>

WAMPIR, CZ. 1

LITERATURA. Wszystkie światła pogasły; tylko między oknami w zielonawej, kryształowej kuli mżył się rozpierzchły, ledwie dojrzany płomyk, jak gdyby świętojański robaczek trzepoczący się w ciemnościach. >>>

DOM NA POLANIE. KTÓREGO NIE ZNISZCZYMY

DZIECIARNIA. Efrem Surprenant pchnął drzwi i pojawił się na progu.
– Przyszedłem...
Nie znalazł innych słów i stał w bezruchu przez kilka sekund, spoglądając z zakłopotaniem na pana Chapdelaine, Marię i dzieci, którzy siedzieli przy stole, sztywni i milczący. >>>

HETMANI, CZ. 4

LITERATURA. (Haga, 17 czerwca) A to się dopiero ubawiłem przeszłej nocy! Byłem z Latzkimi w teatrze. Hela w tak zalotnym humorze, jakby mnie chciała doprowadzić do kapitalnego głupstwa. Bo głupstwem ze wszech miar byłoby oświadczenie jej moich afektów bez przyszłości. >>>

DOM NA POLANIE. W GŁĘBOKIEJ CISZY

DZIECIARNIA. Pewnego kwietniowego wieczoru pani Chapdelaine nie chciała usiąść ze wszystkimi do kolacji.
– Coś mnie boli i nie jestem głodna – powiedziała. – Chyba się dziś nadwyrężyłam przy podnoszeniu worka mąki na chleb; coś mi teraz dokucza w plecach... i nie jestem głodna. >>>