Nasz Pan wypełnił wszystko, czego miał dokonać na ziemi i wrócił do nieba. Umarł za nas i pozostawił na świecie swoje Królestwo – niewielkie, lecz gotowe do wzrostu. Jednak przez pewien niedługi czas Królestwo nie wzrastało. Apostołowie, uczniowie i Najświętsza Panna czekali w wieczerniku, w tej samej sali na piętrze, gdzie ukryli się, gdy Nasz Pan został zdradzony.
Na co czekali apostołowie? Mimo że wiedzieli co mówić i co czynić, ciągle jeszcze czegoś potrzebowali.
Jezus powiedział im, że przyjdzie do nich Duch Święty i umocni ich. Modlili się więc i czekali, gdyż dopóki Duch nie zstąpił, nie mieli siły, by wyruszyć głosić Ewangelię i nie bać się ran i śmierci!
Jakiś czas później, czyli pięćdziesiąt dni po Niedzieli Zmartwychwstania, w czasie gdy byli zebrani na modlitwie, usłyszeli głos podobny do szumu wiatru, który wypełnił dom.
Jednocześnie nad każdym z zebranych pojawiły się ogniste języki. Nagle apostołowie poczuli, że mają odwagę na wszystko, i że mogą mówić różnymi językami, choć się ich nie uczyli.
Bez wahania wybiegli z domu na ulicę i zaczęli nauczać o Naszym Panu każdego, kto tylko chciał słuchać. W tym czasie w Jerozolimie przebywali ludzie z różnych narodów i stała się niezwykła rzecz: cudzoziemcy słyszeli naukę apostołów każdy w swym własnym języku!
Był to prawdziwy dzień narodzin Królestwa, zwany Pięćdziesiątnicą, gdyż zdarzył się pięćdziesiątego dnia po Zmartwychwstaniu.
Od tej pory zaczęło się głoszenie Ewangelii całemu światu. Oczywiście, wymaga to dużo czasu, zwłaszcza że w niektórych częściach świata ludzie stają się z powrotem niewierzący, gdy misjonarze od nich odejdą.
Czeka nas jeszcze wiele pracy by cały świat usłyszał o Jezusie. Dlatego dowiadujecie się o Królu i Jego Królestwie – abyście i wy wypełnili swoje zadanie.
Byłoby czymś okropnym, gdyby pewnego dnia Jezus spytał nas:
– Co uczyniliście by rozszerzyć moje Królestwo?
A my musielibyśmy odpowiedzieć:
– Nic!
Prawda?
Marigold Hunt
Powyższy tekst jest fragmentem książki Marigold Hunt Życie Chrystusa.