Klemens biskup, Sługa Sług Bożych. Na wieczną rzeczy pamiątkę!
Rozprzestrzenianie się tajnych stowarzyszeń
Ponieważ zostaliśmy wyniesieni do godności apostolskiej і chociaż mało dorównujemy im w zasługach, to jednak ze zrządzenia Bożej opatrzności, jak to nakazuje Nam troska pasterska, która została Nam powierzona z wysoka, zamierzamy ze szczególną troską zwrócić uwagę na to, co kładzie kres występkom і błędom, w celu ustrzeżenia prawdziwej religii w nienaruszonej postaci, a co także powinno przyczynić się do uspokojenia grożącego w dzisiejszych czasach całemu światu katolickiemu niebezpieczeństwa zaburzeń społecznych.
Dowiedzieliśmy się z opinii publicznej, ze rozprzestrzeniają się szeroko, co dzień czyniąc dalsze postępy, pewne stowarzyszenia, zgromadzenia, zebrania, koła і tajne związki zwane popularnie wolnomularzami, frankomasonami lub występujące pod inną nazwą w zależności od zróżnicowania językowego, w których ludzie wszelkich religii і wszelkich sekt, stwarzając pozory naturalnej uczciwości, wiążą się między sobą umową równie ścisłą, co nieprzeniknioną, według praw і statutów, wymyślonych po to, by zobowiązując się przysięgą złożoną na Biblię і pod groźbą najcięższych kar, pokrywać nienaruszalnym milczeniem wszystko, co czynią w mrokach tajemnicy.
Zbrodnicze cele wolnomularstwa
Ale taka jest natura zbrodni, że sama się zdradza, że woła głośno, przez co można ją odkryć і rozpoznać, toteż owe wyżej wymienione stowarzyszenia і tajne związki wzbudziły tak silne podejrzenia w umysłach wiernych, że wstąpienie do tych stowarzyszeń w oczach ludzi światłych і roztropnych oznacza splamienie się piętnem zepsucia moralnego і występku, gdyż gdyby nie czyniły one niczego złego, nie nienawidziłyby tak światła. A podejrzenia te tak się wzmogły, że w wielu państwach wymienione stowarzyszenia zostały od dawna zakazane і wyjęte spod prawa, jako zagrażające bezpieczeństwu publicznemu.
Wieczyste potępienie masonerii
Zastanawiając się więc nad ogromem zła, jakie wynika zazwyczaj z tego rodzaju stowarzyszeń lub tajnych związków nie tylko dla spokoju państw, ale tez dla zbawienia dusz, і że z tego powodu nie można ich żadną miarą pogodzić z prawem cywilnym і kanonicznym, skoro z wyroków Boskich obowiązkiem Naszym jest czuwać dniem і nocą – jako wierny і roztropny sługa rodziny Pana Naszego – aby ludzie tego rodzaju nie wdzierali się jak złodzieje do domów і nie pustoszyli jak lisy winnicy, nie wypaczali serc prostaczków і nie godzili w nich potajemnie zatrutymi strzałami, aby zamknąć bardzo szeroką drogę, jaka przez to mogłaby się otworzyć dla nieprawości popełnianych bezkarnie, і dla innych znanych Nam powodów słusznych і rozsądnych, idąc za radą wielu naszych Czcigodnych Braci kardynałów świętego Kościoła rzymskokatolickiego і z Naszej własnej inicjatywy, zdobywszy uprzednio rozeznanie w tej sprawie, po dojrzałym namyśle і mocą Naszej pełnej władzy apostolskiej, postanowiliśmy і zawyrokowaliśmy potępić і objąć zakazem wymienione stowarzyszenia, zgromadzenia, zebrania kół і tajnych związków zwanych masonerią lub znanych pod inną nazwą, tak jak potępiamy je і zakazujemy ich Naszym niniejszym zarządzeniem obowiązującym na zawsze.
Zakaz wstępowania і sprzyjania stowarzyszeniom wolnomularzy pod karą ekskomuniki
Dlatego zabraniamy formalnie і na mocy świętego posłuszeństwa wszystkim і każdemu z osobna wiernym Jezusa Chrystusa wszelkiego stanu, rangi, kondycji, godności і stanowiska, świeckim і duchownym, diecezjalnym czy zakonnym, zasługującym nawet na szczególne wymienienie, by się nie odważyli і nie pozwolili sobie pod jakimkolwiek pretekstem, pod jakimkolwiek pozorem, wstępować do wymienionych stowarzyszeń wolnomularzy lub inaczej nazwanych, rozpowszechniać je, utrzymywać, przyjmować u siebie lub udzielać im schronienia gdzie indziej, ukrywać ich, zapisywać się do nich, być przez nich przyjętymi, wspomagać ich lub dawać im środki і możność do gromadzenia się, dostarczać czegokolwiek, udzielać im rady, pomocy lub poparcia, otwarcie lub potajemnie, bezpośrednio lub pośrednio, osobiście lub przez innych, w jakikolwiek sposób, jak również zachęcać innych, namawiać, nakłaniać, by się zapisywali do tego rodzaju stowarzyszeń, by stawali się ich członkami, pomagać im w tym, wspierać ich lub utrzymywać w jakikolwiek sposób lub im doradzać.
I nakazujemy im stanowczo powstrzymać się całkowicie od wszelkiego udziału w tych stowarzyszeniach, zgromadzeniach, zebraniach, kołach lub tajnych związkach, a to pod karą ekskomuniki, którą ściągnęliby na siebie wszyscy popełniający wyżej wymienione czyny przez sam fakt (ipso facto) і bez żadnych innych dochodzeń, od której to ekskomuniki nikt nie może dostąpić łaski rozgrzeszenia, jak tylko przez Nas, lub przez aktualnie sprawującego rządy Biskupa Rzymu, chyba że w niebezpieczeństwie śmierci (in articulo mortis).
Zakończenie
Życzymy też sobie і polecamy, aby wszyscy biskupi і wyżsi duchowni і inni ordynariusze miejsca і wszyscy inkwizytorzy od spraw herezji powiadamiali і występowali przeciwko popełniającym te wykroczenia bez względu na stan, rangę, kondycję, godność і stanowisko, powstrzymywali ich і wymierzali zasłużone kary jako mocno podejrzanym о herezję.
Życzymy sobie także, aby odpis niniejszego dokumentu, jak і jego druk podpisany był ręką notariusza sądu cywilnego oraz opieczętowany pieczęcią kościelną w celu jego uwierzytelnienia, ma on być także publicznie obwieszczony w formie zgodnej z niniejszym oryginałem.
Nikomu nie można niniejszego dokumentu zawierającego Naszą decyzję, potępienie, zakaz і nakładającego interdykt, w jakikolwiek sposób podważać czy też zniszczyć. Jeżeli ktokolwiek odważyłby się to uczynić niech wie, że ściągnie na siebie gniew Boga Wszechmogącego і błogosławionych apostołów Piotra і Pawła.
Postanowiono w Rzymie u Św. Maryi Większej roku tysiąc siedemset trzydziestego ósmego od wcielenia Pańskiego. Dnia 28 kwietnia, w ósmym roku Naszego pontyfikatu.
Klemens XII